Wiadomo nie od dziś, że odpowiednio dobrany sprzęt oraz odzież adekwatna do panujących warunków atmosferycznych i obranych górskich ścieżek ...
Jesteśmy przyzwyczajeni do życia w biegu. I nawet jeśli nie bierzemy udziału w maratonie, to codzienność niezmiennie gna nas do przodu. Byle szybciej, byle dalej, byle intensywniej - smakować, odczuwać, pracować, żyć.
Jesteśmy przyzwyczajeni do życia w biegu. I nawet jeśli nie bierzemy udziału w maratonie, to codzienność niezmiennie gna nas do przodu. Byle...
Ostatnie lata pokazują, że górskie regiony i szlaki cieszą się coraz większą popularnością niezależnie od pory roku i trend ten raczej będzie wzrastać, co z pewnością cieszy osoby żyjące z turystyki.
Niestety przyroda, a szczególnie świat zwierzęcy, nie podzielają tego entuzjazmu.
Ostatnie lata pokazują, że górskie regiony i szlaki cieszą się coraz większą popularnością niezależnie od pory roku i trend ten raczej będzi...
Każdego roku jest to samo. Obiecujemy sobie, że temat prezentów zaczniemy ogarniać wcześniej, a potem jest jak zawsze. Zastaje nas koniec listopada, a nawet początek grudnia, kiedy to zewsząd atakują nas świąteczne klimaty, dekoracje i czekoladowe (#żarłabym) mikołaje. Świąteczny zegar odlicza do prezentowej godziny zero, a my z pomysłami na podarunki jesteśmy w głębokiej, leśnej głuszy.
Zaprawdę powiadam Wam, nie idźcie tą drogą. No, chyba że lubicie brodzić w dzikim tłumie ludzi, którzy pomyśleli w jeden z przedświątecznych dni: 'A, wyskoczę szybciutko i ogarnę podarunki dla bliskich'. Tereferekuku. W ten sposób to sobie można ogarnąć co najwyżej nerwicę.
Mimo że do świąt pozostał miesiąc, nie biegajcie w popłochu. Zacznijcie lepiej piec pierniczki. Przybywamy z odsieczą, podsuwając kilka pomysłów na prezenty, które sprawdzą się, gdy mamy do obdarowania turystę, podróżnika, outdoorowca, czy innego wagabundę.
Przekopując internety w poszukiwaniu co lepszych, prezentowych cacuszek, stwierdzam, że święta dla turystów powinny trwać cały rok. Żebyśmy mogli sobie spokojnie gromadzić te wszystkie dobra, a następnie z lubością wykorzystywać je w terenie, w czasie podróży małych i dużych.
A może znacie jakiegoś świętego, któremu można podrzucić niekończącą się listę z prezentami pod tytułem: 'Chcę to! I to! I jeszcze to, i to, i tamto', co?
A tymczasem, niech będzie miło, wygodnie i praktycznie. Łapcie pomysły. Do zakupów gotowi, start! Mam nadzieję, że wyhaczycie najlepsze prezentowe kąski.
Prezenty mikołajkowo - gwiazdkowe dla turysty, podróżnika, outdoorowca
Ten, kto powiedział, że świecidełka pasują wyłącznie na wielkie wieczorowe wyjścia, kłamał. Nic Twój nadgarstek na co dzień. Zarówno w pracy, szkole, jak i na szlaku. Chyba nie muszę dodawać, że na pewno zmieści się pod choinką.
Nowe miejsca, nowe tereny, nieznane miasto? Z mapą jest wygodniej, sprawniej i bezpieczniej, a taką w wersji papierowej możemy się wspomóc nawet wtedy, gdy wysiądą nam wszystkie cuda techniki.
Pozwalają przerwać zimę, rozbudzają marzenia i chęć poznawania nowych miejsc. Umożliwiają dalekie podróże. Choćby tylko z poziomu fotela i spod kocyka.
W podróży - bliskiej czy dalekiej - zawsze coś się dzieje. Miło jest spisywać na bieżąco swoje spostrzeżenia i przeżycia. Później dużo łatwiej jest odświeżyć pamięć i snuć opowieści o swoich wojażach. A, no i notatki pod blogowe relacje można poczynić. Tak że tego.
Wydawać by się mogło, że skarpety to prezent oklepany, a nawet niechciany. Co innego, gdy chcemy obdarować górskiego piechura. Dobre skarpety będą zawsze pożądane, bo wygodnie ubrane stopy, to szczęśliwe stopy, a szczęśliwe stopy, to raźny i długi marsz, gwarantujący super wyrypę.
QUECHUA CIEPŁE SKARPETY FORCLAZ 900
BRUBECK BLUZA TERMOAKTYWNA UNISEX SEKKO LS10180
Właściwie to mogłabym wymieniać i wymieniać, bo pomysły na turystyczne prezenty mnożą się u mnie niczym drożdże w zaczynie na jesienno-zimową, pachnącą drożdżówkę.
Teraz Wasza kolej. Jaki jeszcze prezent z kategorii turystycznej sprawiłby Wam frajdę? Podzielcie się pomysłami. Komentarze są Wasze. A, no i puśćcie ten wpis dalej, niech i innym będzie łatwiej w ogarnianiu prezentowej kuwety.
Wpis zawiera linki afiliacyjne. Wy też możecie tego spróbować i zarejestrować się TUTAJ.
Każdego roku jest to samo. Obiecujemy sobie, że temat prezentów zaczniemy ogarniać wcześniej, a potem jest jak zawsze. Zastaje nas konie...
Podróżowanie samolotem jest bardzo praktyczne i przyjemne, bo pozwala na pokonywanie znacznych odległości w krótkim czasie i docieranie w miejsca, w które podróż lądowa wyszłaby nam bokiem, bo nie zmieścilibyśmy się w czasie zaplanowanym na wytargany w pracy urlop.
Latamy więc. Jest pięknie, miło i przyjemnie. Jak to jednak bywa, na każdego z nas czaka gdzieś tam odgórnie przyznany limit pecha, a pech ten lubi się zmaterializować w najmniej oczekiwanej sytuacji. I wcale nie chodzi mi teraz tutaj o niedogodności podczas lotu spowodowane wątpliwym zachowaniem niektórych współpasażerów, czy nieustającym płaczem podróżujących dzieci. Nie. Rozchodzi się o sytuacje, co do których każdy z podróżujących ma nadzieję, że mu się nie przytrafią.
Odwołane i opóźnione loty – bo o nich mowa - to zmora nierzadko przekreślająca pieczołowicie dopracowywany plan wyjazdu i szczęśliwy ten, kto tego jeszcze nie doświadczył.
Latamy więc. Jest pięknie, miło i przyjemnie. Jak to jednak bywa, na każdego z nas czaka gdzieś tam odgórnie przyznany limit pecha, a pech ten lubi się zmaterializować w najmniej oczekiwanej sytuacji. I wcale nie chodzi mi teraz tutaj o niedogodności podczas lotu spowodowane wątpliwym zachowaniem niektórych współpasażerów, czy nieustającym płaczem podróżujących dzieci. Nie. Rozchodzi się o sytuacje, co do których każdy z podróżujących ma nadzieję, że mu się nie przytrafią.
Odwołane i opóźnione loty – bo o nich mowa - to zmora nierzadko przekreślająca pieczołowicie dopracowywany plan wyjazdu i szczęśliwy ten, kto tego jeszcze nie doświadczył.
Odwołany lub opóźniony lot – Co robić?
Nie ma jednak tego złego, bo równowaga w przyrodzie również w takiej materii być musi i pomimo stresu oraz zapewne steku mniej lub bardziej głośno wypowiedzianych bluzg, można (od)zyskać od linii lotniczych kilkaset euro na otarcie łez.
Prawa pasażera bowiem to nie żadna urban legend. Trzeba tylko wiedzieć, jak się za sprawę zabrać i wcale nie będzie trzeba uskuteczniać przy tym jakichś szczególnych wygibasów. Najważniejsze to mieć na uwadze fakt, że raczej żaden przewoźnik nie wyjdzie do Was sam z siebie z inicjatywą i ciepłym słowem: ‘Odszkodowanie dla Pani/Pana, zapraszam!’
Trzeba upomnieć się o należną rekompensatę, a tę można otrzymać nawet od razu na lotnisku. A jeśli nie na lotnisku, to po wypełnieniu stosownego formularza (zwykle do znalezienia na stronie przewoźnika w zakładce dotyczącej reklamacji), gdzie opisujemy całą sytuację, podajemy nasze dane numer lotu, biletu, rezerwacji, trasę lotu, etc.
Prawa pasażera bowiem to nie żadna urban legend. Trzeba tylko wiedzieć, jak się za sprawę zabrać i wcale nie będzie trzeba uskuteczniać przy tym jakichś szczególnych wygibasów. Najważniejsze to mieć na uwadze fakt, że raczej żaden przewoźnik nie wyjdzie do Was sam z siebie z inicjatywą i ciepłym słowem: ‘Odszkodowanie dla Pani/Pana, zapraszam!’
Trzeba upomnieć się o należną rekompensatę, a tę można otrzymać nawet od razu na lotnisku. A jeśli nie na lotnisku, to po wypełnieniu stosownego formularza (zwykle do znalezienia na stronie przewoźnika w zakładce dotyczącej reklamacji), gdzie opisujemy całą sytuację, podajemy nasze dane numer lotu, biletu, rezerwacji, trasę lotu, etc.
W ostateczności możecie się zwrócić do firm, które specjalizują się w odzyskiwaniu takich rekompensat, więc jeśli nie lubicie się bawić w formularze i zgłoszenia, rzeczone firmy zrobią to za Was za odpowiedni procent od uzyskanej rekompensaty. Tylko tutaj oczywiście pojawia się pytanie, czy chcecie się z kimś dzielić kasą, która należy się Wam. No właśnie. : )
Podstawą prawną odnośnie praw pasażera jest Rozporządzenie (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 261/2004, warto więc rzucić doń okiem i wiedzieć, co nam przysługuje w przypadku nieprzewidzianych sytuacji podczas podróży lotniczej.
Podstawą prawną odnośnie praw pasażera jest Rozporządzenie (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 261/2004, warto więc rzucić doń okiem i wiedzieć, co nam przysługuje w przypadku nieprzewidzianych sytuacji podczas podróży lotniczej.
Rozporządzenie (WE) Parlementu Europejskiego i Rady 261/2004 – Kiedy ma zastosowanie?
Rozporządzenie nr 261/2004 stosuje się dla lotów:
- w obrębie Unii Europejskiej***, które są obsługiwane przez linie z UE lub spoza UE
- z kraju spoza Unii Europejskiej do kraju w Unii Europejskiej, które są obsługiwane przez linię z UE
- z Unii Europejskiej poza jej obszar, które są obsługiwane przez linie z UE lub spoza UE
*** Wszystkie kraje UE oraz Gujana Francuska, Gwadelupa, Reunion, Martynika, Saint-Martin, Azory, Madera, Kanary, Islandia, Norwegia oraz Szwajcaria.
Rozporządzenie nie ma zastosowania dla lotów do Unii Euroepejskiej, które obsługują linie spoza Unii.
Rekompensata od linii lotniczych – Kiedy przysługuje i ile wynosi?
Odszkodowanie za opóźniony lot przysługuje w przypadku opóźnienia wynoszącego 2 godziny na trasach do 1500 km, 3 godziny na trasach od 1500 do 3500 km i 4 godziny na trasach powyżej 3500 km. Wyjątkiem są sytuacje nieprzewidziane i losowe, np. załamanie pogody, strajk na lotnisku docelowym. Wtedy rekompensata nie przysługuje.
Wysokość rekompensaty zależy od dystansu podróży i wynosi odpowiednio:
Wysokość rekompensaty zależy od dystansu podróży i wynosi odpowiednio:
- 250 EUR – 1 do 1500 km
- 400 EUR – 1500 do 3500 km
- 600 EUR – powyżej 3500 km
Odszkodowanie jest wypłacane nie tylko w przypadku zwykłego opóźnienia lotu, ale również wtedy, gdy lot zostanie niespodziewanie odwołany, padniecie „ofiarą” overbookingu i nie zostaniecie wpuszczeni na pokład samolotu, na który macie rezerwację i bilet, lub na skutek opóźnienia nie zdążycie na przesiadkę.
Oczywiście i w przypadku roszczeń z tytułu odwołanego lub opóźnionego lotu jest pewien wyjątek, na skutek którego należna kwota odszkodowania może zostać pomniejszona o 50%. Może to mieć miejsce wtedy, gdy linia lotnicza zaproponuje nam lot alternatywny, którego czas przylotu do docelowego miejsca podróży nie przekracza odpowiednio dwóch, trzech lub czterech godzin, w zależności od dystansu.
Oczywiście i w przypadku roszczeń z tytułu odwołanego lub opóźnionego lotu jest pewien wyjątek, na skutek którego należna kwota odszkodowania może zostać pomniejszona o 50%. Może to mieć miejsce wtedy, gdy linia lotnicza zaproponuje nam lot alternatywny, którego czas przylotu do docelowego miejsca podróży nie przekracza odpowiednio dwóch, trzech lub czterech godzin, w zależności od dystansu.
Opóźnienie lotu – Co nam przysługuje oprócz rekompensaty?
W sytuacji, gdy nasz lot jest opóźniony o 2 godziny (dystans do 1500 km), 3 godziny (trasa powyżej 1500 km) lub 4 godziny (na trasach powyżej 3500 km), oprócz rekompensaty pieniężnej przysługuje nam opieka ze strony linii lotniczej. Przewoźnik powinien zapewnić posiłki oraz napoje, a także możliwość wykonania dwóch telefonów lub wysłania dwóch e-maili.
Dodatkowo, jeśli nasz lot jest opóźniony o dzień i w całej sytuacji zastanie nas noc, to przewoźnik musi zapewnić nam zakwaterowanie oraz transfer między hotelem, a lotniskiem.
Mając powyższe na uwadze, warto zadbać o swoje, nie koniecznie zaczynając od wylewania łez i zgrzytania zębów.
Mieliście już jakieś lotniskowe perypetie? Wszystko przebiegło bez komplikacji, czy mieliście jakieś przeboje?
Dodatkowo, jeśli nasz lot jest opóźniony o dzień i w całej sytuacji zastanie nas noc, to przewoźnik musi zapewnić nam zakwaterowanie oraz transfer między hotelem, a lotniskiem.
Mając powyższe na uwadze, warto zadbać o swoje, nie koniecznie zaczynając od wylewania łez i zgrzytania zębów.
Mieliście już jakieś lotniskowe perypetie? Wszystko przebiegło bez komplikacji, czy mieliście jakieś przeboje?
Podróżowanie samolotem jest bardzo praktyczne i przyjemne, bo pozwala na pokonywanie znacznych odległości w krótkim czasie i docieranie...
Gdy wyruszamy z domu na wyjazd - obojętnie, czy na łono natury, czy bardziej w miasto - jesteśmy przygotowani, mamy opracowany plan naszej podróży, tego, co chcemy robić, gdzie pójść, co zwiedzić. Plany jednak - szczególnie, gdy wyartykułujemy je na głos - mają to do siebie, że lubią brać w łeb, doprowadzając nas tym samym do szewskiej pasji. I choćbyśmy mieli w zanadrzu plan B, a nawet C, że o innych literach alfabetu nie wspomnę, to czasem bywa tak, że trzeba działać na gorąco, bo przecież nie chodzi o to, by tylko usiąść i zapłakać. Z odsieczą przybywa umiejętność improwizacji.
Sztuka improwizacji w terenie
Wyrypa zaplanowana, szlak obcykany z każdej strony, prognozy sprawdzone, plecak naszykowany, nawet kondycja się znalazła. Czy coś może pójść nie tak? Otóż, wszystko...To może być drobiazg, zapomnienie o jakiejś części ekwipunku, która akurat wtedy okazuje się być niezbędna lub chwila nieuwagi, przez którą dochodzi do mniejszego lub większego wypadku bądź kontuzji.
Choćbyśmy stawali na głowie, nie zawsze wszystko pójdzie zgodnie z planem. Zdarzają się bowiem takie sytuacje, których nie da się przewidzieć i nawet komitywa z Wróżbitą Maciejem w tym nie pomoże. Upadek, zranienia, otarcia i pęcherze, mimo że do tej pory buty nie sprawiały przykrych niespodzianek. Urwana sznurówka, rozdarty plecak, pęknięty zamek, a nawet niespodziewanie zamknięty lub zablokowany szlak.
Na dokładkę trzeba wspomnieć o mamci naturze, która lubi zagrać nam na nosie i poczęstować załamaniem pogody z całym arsenałem atrakcji: burzą, ulewą, śnieżycą, występującym z brzegów potokiem, czy nieprzenikliwą mgłą.
W powyższych i im podobnych sytuacjach sięgamy do naszego arsenału umiejętności oraz zebranych doświadczeń i wyciągamy zeń improwizację, z której teraz trzeba zrobić użytek. Po wcześniejszym wypuszczeniu z ust naszych nadobnych wiązanki, której przytaczać się tutaj nie godzi.
Co się stało, to się nie odstanie, więc próżna nasza złość. Trzeba działać, otrzepać tyłek, otrząsnąć się z nieprzyjemności, zacząć trzeźwo myśleć i podejmować odpowiednie decyzje. Pora zostać MacGyverem wyjazdu.
Wcześniejszy plan trzeba porzucić i rozwiązać bieżący problem. Nieważne jakim sposobem.
Zanim jednak to zrobimy, musimy dobrze ocenić sytuację i ewentualne ryzyko, tak aby nie władować się w jeszcze większe tarapaty.
- Oceń, czy możesz kontynuować wycieczkę, czy lepiej będzie zawrócić
- Następnie dobrze przemyśl, czy potrzebujesz wsparcia odpowiednich służb i jeśli sytuacja tego wymaga, zadzwoń po pomoc
I teraz, w zależności od nastałej sytuacji, pora na taką reorganizację, by móc dalej wędrować lub bezpiecznie poczekać na wezwany ratunek. Myśl, improwizuj, puść wodze swojej kreatywności, a przekonasz się, że masz jej całe mnóstwo.
Zwykle nie zdajemy sobie z tego sprawy i dopiero w sytuacjach podbramkowych wpadają nam do głowy przeróżne rozwiązania. I choćby nie wiem jak bardzo były szalone, czy wydawały się głupie, jeśli będą działać, znaczy to tylko tyle, że są dobre i należy z nich skorzystać.
Umiejętność improwizacji powinna uzupełniać nasze dotychczasowe umiejętności i doświadczenie, bo może się okazać, że właśnie taki pakiet uratuje nam tyłek z opresji.
A czy Wam przytrafiły się sytuacje, które wymagały od Was improwizacyjnych wygibasów? Co to było? Dajcie znać, jak sobie poradziliście.
Zwykle nie zdajemy sobie z tego sprawy i dopiero w sytuacjach podbramkowych wpadają nam do głowy przeróżne rozwiązania. I choćby nie wiem jak bardzo były szalone, czy wydawały się głupie, jeśli będą działać, znaczy to tylko tyle, że są dobre i należy z nich skorzystać.
- Jak możemy opatrzyć zranione miejsca, kiedy akurat okaże się, że z apteczki wyszły nam już plastry i bandaże? Zwykle w plecaku znajdzie się coś, czym możemy zastąpić te materiały. Nawet nie wiesz, do czego mogą się przydać zapasowe skarpetki, czy koszulka.
- Jak możesz naprawić uszkodzony szpej czy plecak? W takiej sytuacji wszelkiego rodzaju sznurki, czy gumki stają się wielce wielofunkcyjne.
- Jak możesz poradzić sobie z zablokowanymi odcinkami szlaku? Chwila zastanowienia i może okazać się, że wcale nie trzeba się wracać i wybierać okrężnej drogi. Wsparcie na kijkach (w końcu nosimy je ze sobą nie od parady), czy doraźnie sklecona kładka z dostępnych konarów, by przekroczyć potokowe rozlewisko. Da się zrobić.
Naucz się improwizować
Sztuka improwizacji w terenie na początku nie przychodzi zbyt łatwo i na zawołanie, ale możemy tę umiejętność w pewien sposób wypracować. Wiem, że nie chcemy myśleć o tym, że to nam może przydarzyć się coś niespodziewanego i przykrego, jednak warto przedstawić sobie każdą sytuację z perspektywy sposobu, jak ją rozwiązać. Wyobraź sobie różne scenariusze i postaraj się znaleźć rozwiązanie problemu, nawet wtedy, gdy wydaje się to niemożliwe.Umiejętność improwizacji powinna uzupełniać nasze dotychczasowe umiejętności i doświadczenie, bo może się okazać, że właśnie taki pakiet uratuje nam tyłek z opresji.
A czy Wam przytrafiły się sytuacje, które wymagały od Was improwizacyjnych wygibasów? Co to było? Dajcie znać, jak sobie poradziliście.
Gdy wyruszamy z domu na wyjazd - obojętnie, czy na łono natury, czy bardziej w miasto - jesteśmy przygotowani, mamy opracowany plan nasz...
Tak już jestem skonstruowana, że z niecierpliwością wyczekuję śniegu i mrozu, jednak gdy nie mogę się rozgrzać, cały mój entuzjazm idzie się pieprzyć kochać i przestaje być przyjemnie. Mam też przekonanie graniczące wręcz z pewnością, że nie jestem w tym odosobniona.
Znacie to, prawda? To uczucie, gdy niby jest nam ogólnie ciepło, ale jakoś zaczyna nas telepać. Niezależnie od tego, jaka jest temperatura otoczenia oraz, gdzie akurat się znajdujemy - na szlaku, czy... w domu na sofie.
Taka wewnętrzna trzepawka bywa wyjątkowo upierdliwa, bo mimo że jesteśmy odpowiednio ubrani, a temperatura nie jest ekstremalnie niska, zaczynamy dzwonić zębami jak wściekli, a stan ten może nas dopaść zarówno na początku wędrówki, jak i podczas postojów. Możesz pomyśleć, że rozkłada Cię jakieś choróbsko, ale to nie to. To też nie jest ten stan, którego można doświadczyć w sytuacjach ekstremalnych, gdy mówimy o wychłodzeniu, czy odmrożeniach.
Tak po prostu bywa (Chyba że cierpisz na jakieś dolegliwości krążeniowe. Wtedy musi się wypowiedzieć Twój lekarz), że czasem odczuwamy wewnętrzne zimno i jedyne, co nam pozostaje, to zrobić coś, by te dreszcze maksymalnie zminimalizować.
Ciepło w górach - Co robić, by nie trząść się z zimna?
AUTOSUGESTIA - 'Jest mi ciepło, jest mi ciepło.' Jakkolwiek prostacko i infantylnie to brzmi, na mnie działa i przestaję się skupiać na tym, że szczękam zębami. A samo szczękanie szybko ustaje. Gdyby wszystko było takie proste...
PICIE - Z jednej strony woda, która zadba o nawodnienie i odpowiednie rozrzedzenie krwi, która z łatwością będzie docierać do wszystkich miejsc, utrzymując je w cieple. Z drugiej strony ciepła herbata (szczególnie podczas postojów), która wspaniale rozgrzewa i podnosi morale, niezależnie od tego, jak bardzo dookoła pizga złem. A taka imbirowa z sokiem malinowym to już w ogóle petarda.
JEDZENIE - Przed wędrówką warto wszamać coś lekkostrawnego, by nam nie ciążyło, ale jednocześnie zapewniło wystarczająco dużo energii do funkcjonowania naszego organizmu. A gdy wszystko dobrze działa, to i ukochane ciepełko nie ucieka. W trakcie, by utrzymać poziom energii na dobrym poziomie, bez krępacji i wyrzutów sumienia wciągamy coś słodkiego. Do pełni sukcesu, po powrocie lub w trakcie przerwy w schronisku warto podjeść coś mocno przyprawionego, by jeszcze bardziej pobudzić nasze krążenie do działania i tym samym zapewnić przyjemne uczucie ciepła.
RUCH - Na początku wędrówki (po wyjściu ze schroniska, czy samochodu) lub po skończonej przerwie, pewien odcinek szlaku przejdź w tempie szybszym niż zazwyczaj idziesz. W ten sposób pobudzisz krążenie, zadbasz o dobre ukrwienie mięśni (nie mów, że ich nie masz) i się rozgrzejesz. Ruszaj palcami stóp. Szczególnie na postojach. Bo nawet mimo odpowiedniego obuwia i super technicznych skarpet, stopy w bezruchu bardzo szybko marzną, a jak zmarzniemy od stóp, to ciężko się rozgrzać. Ja w każdym razie tak mam. Uskuteczniaj energiczne wymachy ramionami. Takie wygibasy sprawdzają się w przypadku zmarzniętych dłoni dużo lepiej niż ich rozcieranie (dłoni, nie wygibasów), bo krew sprawniej dociera do czubków palców, tym samym rozgrzewając dłonie.
A jak Wy sobie radzicie z napadającym uczuciem chłodu podczas Waszych szwendaczek?
Tak już jestem skonstruowana, że z niecierpliwością wyczekuję śniegu i mrozu, jednak gdy nie mogę się rozgrzać, cały mój entuzjazm idzi...
Tego, czym jest wyjazd, podróżą zwany, nikomu tłumaczyć nie trzeba. Ot, to po prostu przemieszczanie się z miejsca, w którym na co dzień przebywamy, w zakątki mniej lub bardziej odległe. Wojaże, wędrówki, pielgrzymki - jak zwał, tak zwał i każdy, kto je uskutecznia, porywa się na nie z różnych powodów. Bo chce doświadczać, odkrywać, a może po prostu oderwać się od codzienności.
Nam też dość często zdarzają się konfrontacje z pytaniem 'A dlaczego wyjeżdżacie?' oraz z pytaniem pomocniczym 'A czemu was ciągle gdzieś ciągnie? Przecież siedzenie na tyłku jest równie dobrą rzeczą!'. Dlatego zbieram tutaj tych kilka powodów, odpowiadających na pytanie: Dlaczego? Bo choć - czego nie ukrywamy - lubimy nasze cztery ściany i uprawiany kanaping & leżanking, to jednak nasz wewnętrzny szwendak nigdy nie śpi i całkiem aktywnie podszeptuje, by ruszać przed siebie. I znowu, i znowu, i znowu. Nieważne, czy na pagóry, czy w miasto, czy blisko, czy daleko. Kluczem do całej frajdy najczęściej bywają odwiedziny nowego miejsca i tak się kręci ta cała szwendaczkowa karuzela.
Turystyczne wojaże i górska szwendaczka - Czym dla nas są?
UCIECZKA OD CODZIENNOŚCI
Codzienność bywa fajna, jednak z tą przewidywalnością zdecydowanie nie jest jej do twarzy. Praca, jedzenie, spanie, domowe obowiązki, dedlajny, ASAPy, wkurzający szef, mąż, żona, wściekle terkoczący budzik o barbarzyńskiej porze poranka - 6 a.m. Przy takim stanie rzeczy, zdecydowanie dobrze robi mały bunt i wybycie w cholerę, wstając oczywiście o prawilnej i jedynej słusznej godzinie 4:30 (a nawet wcześniej), coby wszystkie założenia wojażowe spełnić.😊
WOLNOŚĆ
Co za dużo, to niezdrowo, dlatego jeśli codzienność wzmaga frustrację, a dotychczas nawet ulubione czynności doprowadzają nas do szewskiej pasji, a ściany domostwa zdają się do nas zbliżać, uratować nas może tylko przestrzeń. To właśnie dlatego w górach czujemy się wolni. I chodzi nie tylko o ciało, ale i o umysł. Idziemy tam, gdzie zaplanowaliśmy, robimy to, co chcemy, a nie to, co trzeba lub czego ktoś od nas wymaga. Jesteśmy. Po prostu.
WYTRZYMAŁOŚĆ
Choć wyjazd to z jednej strony relaks, zawsze zdarzy się jakaś sytuacja, która wystawi nas na próbę i tylko od naszej wewnętrznej siły i upartości będzie zależało, jak sobie z ewentualnym problemem poradzimy. Bierzemy odpowiedzialność za siebie nawzajem, zmieniamy się, doświadczamy czegoś nowego i tym samym stajemy się silniejsi i bardziej wytrzymali wobec kolejnych wyzwań.
RADOŚĆ
Radością i frajdą jest wyjazd sam w sobie. Jeśli jednak dołożymy do tego nowo poznanych ludzi, miejsca, możliwość spojrzenia na życie z dystansu, dostajemy całkiem pozytywne kombo. Żal by było nie skorzystać.
PRZYGODA
Wyjazd pozwala nam poczuć, że możemy żyć pełną piersią. Czy to wędrując po górach, czy zdobywając szczyty, czy też odwiedzając nieznane miejskie zakamarki lub próbując się z nowymi dla nas aktywnościami. Nie ma, że się nie da. Okazję do przygody trzeba wykorzystać. 😊 Szukamy nowych miejsc, odkrywamy na nowo te stare.
NAUKA
Z każdego wyjazdu, a ten wcale nie musi być daleki, wracamy z pokładami nowych doświadczeń i świeżej wiedzy o świecie, ludziach, czy kulturze. Gdyby człowiek mógł uczyć się poprzez podróże, a nie siedząc w szkolnej ławce, życie od razu byłoby piękniejsze. Nie prawdaż?
KOLEKCJONOWANIE WSPOMNIEŃ
Bez wyjazdów nasze szufladki w mózgu odpowiedzialne za wspomnienia byłyby wyjątkowo ubogie. Wszak codzienność to słaby materiał do trwałego zapisu w pamięci. Jednak, gdy już ruszymy przed siebie, możemy zapełniać twarde dyski w naszych głowach niesamowitymi miejscami, krajobrazami, zapachami, przeżyciami, sytuacjami i odtwarzać je potem do woli w długie, zimowe wieczory.
ZASPOKAJANIE CIEKAWOŚCI
Nieważne, że mówią, iż ciekawość jest pierwszym stopniem do piekła. Widocznie jest nam pisane, by smażyć się kiedyś w ciepłym kociołku. Choć całkiem lubię mój czubek nosa, to jednak nie chcę skupiać się tylko na nim i mam zamiar poznawać coraz to więcej, konfrontując informacje przeczytane z rzeczywistością. Nie odpuszczę póki się nie przekonam, czy trawa jest faktycznie bardziej zielona gdzie indziej, czy to tylko takie czcze gadanie. 😊
I tak idąc za głosem wewnętrznego szwendaka, wojażujemy dla siebie, dla własnej radochy i satysfakcji, a bynajmniej nie dlatego - jak nam niektórzy zarzucają - by komuś zaimponować, czy czuć się lepszymi od innych.
A jak to jest z Wami? Co Was "wygania" z czterech ścian na szlakowe i miejskie podboje?
I tak idąc za głosem wewnętrznego szwendaka, wojażujemy dla siebie, dla własnej radochy i satysfakcji, a bynajmniej nie dlatego - jak nam niektórzy zarzucają - by komuś zaimponować, czy czuć się lepszymi od innych.
A jak to jest z Wami? Co Was "wygania" z czterech ścian na szlakowe i miejskie podboje?
Tego, czym jest wyjazd, podróżą zwany, nikomu tłumaczyć nie trzeba. Ot, to po prostu przemieszczanie się z miejsca, w którym na co dzień...
Zimowa aura już za momencik na dobre rozgości się za naszymi oknami, a w górach wykupi opcję all inclusive i pomieszka do wiosny, ciesząc gawiedź spragnioną śnieżnego szaleństwa i bajkowych krajobrazów podczas wędrówek szlakami pełnymi chrzęszczącej od mrozu białej pierzynki.
Pośród entuzjastów aktywnego wypoczynku następuje pospolite ruszenie i w gotowości stają majty z golfem, raki (bynajmniej nie do skonsumowania), gorący napitek w termosach i wszystko inne, co pomoże nam zadbać o nasze ciepełko, bo - jak powszechnie wiadomo - zimą, choć pięknie, jest zimno, a fakt ten może sprawić, że zaczną się schody. Szczególnie wtedy, gdy pokpimy sprawę z odpowiednim do temperatury ubiorem lub znajdziemy się w sytuacji kryzysowej na przykład na skutek wypadku. Różnie bowiem bywa.
Zimno wtedy nie próżnuje, bardzo szybko daje o sobie znać i nie jest to nic przyjemnego ani bezpiecznego, jeśli trwa długo.
Wychłodzenie organizmu czy odmrożenia to wcale nie jest pieśń ze zboczy Everestu, czy nawet naszych, bardziej swojskich Tatr. Może dopaść wszędzie, nawet w poczciwych Sudetach, czy Beskidach, gdzie długa wędrówka wespół z pobłądzeniami i wyjątkowo nieprzyjemną aurą gotowały wędrującym niemałe problemy. Nie ma więc co kozaczyć, tylko przygotować się na każdą ewentualność i wiedzieć, jak postępować w sytuacji kryzysowej.
Wychłodzenie organizmu - Kto jest najbardziej narażony?
Do szybkiego wychłodzenia organizmu dochodzi najczęściej w sytuacjach nagłych i ekstremalnych - wpadnięcie do wody (dlatego, jak będziecie próbowali biegać po ledwo zamarzniętym stawie, to Was przełożę przez kolano i zdzielę laczkiem!), czy utknięcie w szczelinie lodowca.Powiecie - ok, ale przecież w takich Karkonoszach nie ma lodowca, więc nigdzie się nie wpadnie i nie utknie. Może i nie, ale tutaj dzieła spustoszenia mogą dokonać przenikliwa wilgoć i znienawidzony, przenikający do szpiku kości i rozpieprzający grzywkę wiatr, który skutecznie wydmucha ciepłą warstwę powietrza z naszej odzieży i jeśli nic nie zaradzimy, utrata ciepła tylko będzie rosnąć.
Standardowo najbardziej narażone będą dzieci oraz osoby starsze. Niemniej jednak uważać muszą wszyscy, bo wpływ na naszą zimno-odporność mogą mieć nawet przyjmowane leki, ogólna kondycja organizmu oraz spożywanie alkoholu, bo ten, mimo że rozgrzewa w momencie wypicia, sprawia, że naczynia krwionośne się rozszerzają, a stąd już niedaleka droga do szybkiej utraty ciepła. Prądem raczymy się więc nie na postojach pośrodku niczego, a już na ciepłej kwaterze.
Zadbanie o ciepło zaczyna się już przy wyborze drobiazgów ubraniowych. Możemy mieć ultra wypasioną oraz techniczną kurtkę i takież spodnie, ale z gołą głową, odsłoniętym nosem i dłońmi oraz w przyciasnych butach sukcesów nam nie wróżę, bo to właśnie dłonie, nos, czy uszy marzną najszybciej i powinny być chronione przed zimnym wiatrem. By nabawić się odmrożeń wcale nie musimy pakować się w obszar z temperaturą poniżej -20°C. Czubki palców, nos, czy uszy możemy sobie uszkodzić już przy temperaturach oscylujących w okolicy 0°C, co z zimnym wiatrem jest wystarczająco mroźną i szkodliwą mieszanką.
Wychłodzenie i odmrożenia - Czym są, jak do nich dochodzi i jak je rozpoznać?
Odmrożenie to miejscowe uszkodzenie tkanek i najczęściej dopada palce dłoni, stóp, uszy oraz nos. O wychłodzeniu/hipotermii mówi się wtedy, gdy temperatura ciała spada poniżej 35°C. Nasz organizm jest bardzo mądrym ustrojstwem i szybciej niż my ogarnia, że coś jest nie w porządku. Gdy temperatura ciała spada, organizm próbuje temu przeciwdziałać, generując ciepło, "zaprzęgając" do pracy nasze mięśnie. To wtedy zaczynamy mieć silne dreszcze. Oddawanie ciepła regulowane jest przepływem krwi. Naczynia krwionośne w nogach i rękach zwężają się i tym samym zmniejsza się ukrwienie w tych obszarach. Dzięki temu ciało traci mniej ciepła, a dodatkowo więcej krwi (ciepłej) trafia wgłąb ciała do ważnych narządów - mózgu, serca, czy płuc, by te mogły pracować.Niestety, aby nasze ważne bebechy miały ciepło, te "mniej potrzebne" części ciała cierpią z zimna, a to może pociągnąć za sobą ryzyko odmrożenia sobie na przykład wspomnianych paluchów.
Jeśli stracimy więcej ciepła niż nasz organizm jest w stanie wytworzyć, temperatura ciała zaczyna spadać, dochodzi do hipotermii i sytuacja robi się bardzo poważna, bo zagraża życiu.
Każde odmrożenie jawi się na początku zawsze jako odmrożenie pierwszego stopnia, kiedy dotknięte obszary ciała są wyjątkowo blade, przybierają częściowo szarawo-białą barwę. Skóra jest zimna i bez czucia. Po ogrzaniu skóra zaczerwienia się, wraca czucie, a poszkodowany odczuwa ból.
Przy odmrożeniach drugiego stopnia robi się dużo bardziej nieprzyjemnie. Tworzą się bąble (nabiegłe krwią), a zamarznięty obszar ciała przybiera czerwono-niebieskawą barwę.
Trzeci stopień odmrożeń to już przypadłość ekstremalna, objawiająca się niebieskawo-czarną skórą i obumarłą tkanką pod spodem. Tak odmrożonych i uszkodzonych części ciała nie da się zaleczyć, a w wielu przypadkach trzeba je nawet amputować.
W przypadku wychłodzenia pierwszego stopnia dochodzi do skurczu mięśni, poszkodowany zaczyna mieć dreszcze i oddychać głęboko. Temperatura ciała utrzymuje się pomiędzy 35°C a 32°C.
Gdy temperatura ciała dalej spada i utrzymuje się w granicach między 32°C a 28°C, mamy do czynienia z wychłodzeniem drugiego stopnia. Sytuacja ma wpływ na funkcjonowanie mózgu, mięśnie sztywnieją, a poszkodowany robi się wyjątkowo senny i niekontaktowy. Zagrożenie życia (to jest jednak sprawa indywidualna i każdy może reagować inaczej) ma miejsce przy wychłodzeniach trzeciego stopnia. Poszkodowany jest nieprzytomny, a puls praktycznie niewyczuwalny.
Co ważne, przy ekstremalnym wychłodzeniu, przy ustaniu oddechu, do śmierci mózgu dochodzi dużo później niż w innych przypadkach zaburzeń krążeniowo-oddechowych. Dzieje się tak dlatego, ponieważ spowolniona (na skutek niskiej temperatury) przemiana materii sprawia, że mózg może dłużej funkcjonować. Poszkodowany może wyglądać już na martwego, a ciągle żyć. Dlatego ważne jest podjęcie prób reanimacji, pamiętając przy tym jednocześnie, by gwałtownie nie poruszać kończynami poszkodowanego.
Odmrożenia i wychłodzenie organizmu - Pierwsza pomoc. Jak reagować i zapobiegać?
Mimo przygotowań i świadomości z zagrożeń, stało się. Nie udało nam się zatrzymać ciepła i podejrzewamy, że zaczynamy sobie odmrażać to i owo. Jak postępować i co zrobić, by sobie pomóc i bardziej nie zaszkodzić?Zmarzniętym dłoniom pomaga ich energiczne rozcieranie. Kto tak nie robił choć raz, ręka w górę? Jednak, gdy w grę wchodzi podejrzenie prawdziwych odmrożeń - palców, nosa, czy uszu, takie rozcieranie może przynieść więcej szkody niż pożytku, gdyż istnieje ryzyko dalszego uszkodzenia tkanek. W takiej sytuacji najbezpieczniej będzie przenieść się w miarę możliwości w cieplejsze miejsce i poratować się ciepłem własnego ciała, wsuwając dłonie na przykład pod pachy. Cokolwiek byśmy nie robili, należy w miarę możliwości wezwać odpowiednie służby medyczne.
W przypadku wychłodzenia, gdy poszkodowany ma dreszcze, ale jest przytomny i w pełni kontaktowy, należy przede wszystkim chronić go przed zimnem. Pomocne będzie też wypicie czegoś ciepłego z cukrem, ostrożne zdjęcie biżuterii oraz mokrej odzieży. Gdy poszkodowany robi się senny, należy go położyć, okryć, w miarę możliwości nie poruszać gwałtownie i monitorować funkcje życiowe tak, by w razie ustania oddechu natychmiast rozpocząć masaż serca.
Mam nadzieję, że nie mieliście tej wątpliwej przyjemności doświadczenia takich atrakcji na własnej skórze, ani nie musieliście stawać na wysokości zadania, by komuś pomóc. Niech tak już będzie zawsze, a przynajmniej jak najdłużej.
Ubierajcie się odpowiednio, gdy zamierzacie długo łazikować na zimnie. Zaprzyjaźnijcie się z warstwami "na cebulkę", które Was będą grzać i szybko schnąć. Zmieniajcie wilgotną odzież na ciepłą i suchą. Nie zapominajcie o rękawiczkach i czapce. Nieważne, że wyglądacie w niej jak czopek. Ma być Wam ciepło. Nie noście zbyta ciasnego obuwia, bo w przeciwnym razie krążenie krwi w stopach będzie utrudnione, a tym samym szybko zrobi Wam się zimno, a paluchy będą cierpieć.
No i przede wszystkim - Nie kozaczcie!
A tymczasem trzymajcie się ciepło. Niech Was gacie z golfem grzeją nieprzerwanie. 😊
Zimowa aura już za momencik na dobre rozgości się za naszymi oknami, a w górach wykupi opcję all inclusive i pomieszka do wiosny, ciesz...
Temat był i jest wałkowany na okrągło, a mimo wszystko wraca jak bumerang, ponieważ są wśród nas jednostki wyjątkowo oporne na wiedzę i wszelkie sugestie, do których nie dociera - choćby się im to młotkiem do łba tłukło - że górska wędrówka rządzi się nieco innymi prawami niż zwyczajne łazęgowanie po nizinach lub miejskich ścieżkach prowadzących od baru do baru. Eureka, prawda?
Oczywiście nie jest tak, że z górską łazęgą mają nam się kojarzyć moce nadprzyrodzone i jeśli ich nie posiadamy, to lepiej byśmy nie opuszczali naszej cieplutkiej i bezpiecznej chaty. Nie jest też tak, że całe zło wszechświata będzie się czaiło na nas za pierwszym lepszym krzakiem. Ot, góry to po prostu środowisko nieco bardziej wymagające, które kopnie nas w tyłek, jeśli będziemy doń za bardzo fikać.
Dlatego też trzeba przyjąć do wiadomości, że szlak może być mniej lub bardziej wymagający (zalegający śnieg, lawiny, spadające kamienie), a ryzyko upadku, czy innego urazu tamże jest zdecydowanie większe niż na parkowej ścieżce. Brzmi logicznie, nie?
Do pakietu wypada dorzucić też trochę sprzętu, coby skarpet zamiast rękawiczek nie próbować używać, wiedzieć na co możemy sobie kondycyjnie pozwolić i jeszcze ogarniać na bieżąco prognozy pogody. Nie, długoterminówki się tutaj nie sprawdzą!
Ze względu na powyższe, poskramiamy więc naszą zajebistość, chowamy dumę oraz nastawienie jestem_tak_cudowny_że_żaden_pagór_nie_jest_mi_straszny do kieszeni, bo zakładam, że mądre z nas wszystkich ludziki i nie chcemy wpakować się w jakąś nieprzyjemną sytuację na własne życzenie. Na tę okoliczność trzymamy się wskazówek, które pozwolą zadbać o nasz komfort i bezpieczeństwo, minimalizując ryzyko wpakowania się w kłopoty.
10 przykazań bezpiecznego i komfortowego wędrowania w górach
PLANUJ
Poszperaj we wszechwiedzących internetach, zasięgnij języka u stałych bywalców, ogarnij mapę i zaplanuj trasę tak, żebyś nie był zdziwiony jej długością i atrakcjami, jakie mogą tam na Ciebie czekać.
BĄDŹ KRYTYCZNY
Domyślam się, że lubisz sobie krzyknąć I've got the power!, ale zastanów się dwa razy zanim porwiesz się na bardzo eksponowany szlak, czy nie przerażają Cię sztuczne ułatwienia, czy na pewno nie masz lęku przestrzeni, a Twój krok będzie pewny w każdej płaszczyźnie.
NIE PRZECENIAJ KONDYCJI
Jeśli hobbystycznie częściej okupujesz fotel niż się gimnastykujesz, a dodatkowo masz to (nie)szczęście bycia etatowcem, któremu grozi płaskodupie od siedzenia minimum ośmiu godzin przy biurku, wychodzenie na długi szlak wprost z samochodu lub autobusu (po robocie, bo nie chcesz tracić czasu) nie będzie najlepszym pomysłem. Tutaj jednak przymknę oko, bo też bywam grzeszna w tej materii. Pamiętaj jednak, że sił musi starczyć nie tylko na wtoczenie się na górę. Trzeba jeszcze zleźć na dół na własnych kopytkach. I niech Ci nawet nie przychodzi do głowy, by wzywać helikopter ratunkowy. To nie jest taksówka!
BĄDŹ NICZYM POGODYNKA
Bądź jak Omena i Kret razem wzięci i sprawdzaj prognozy, śledząc różne modele pogodowe. Dowiaduj się o warunki, jakie aktualnie panują w regionie, w który się wybierasz.
UBIERAJ SIĘ ODPOWIEDNIO
Dobre buty w góry to nie szpilki, ani japonki, ani tym bardziej balerinki robione na drutach. Ma być stabilnie i wygodnie. Jeśli będziesz czuć każdy kamień pod stopą, nie będzie Ci miło. Jak już ogarniesz temat butów przygotuj się ubraniowo na każdą ewentualność, bo nawet jeśli będziesz pogodynką, to aura i tak spłata Ci figla i przechrzci deszczem i przepizga wiatrem, by zaraz po tym dopiec boleśnie słońcem. Ubierz się więc tak, by móc manewrować poszczególnymi sztukami odzieżowego ekwipunku.
INFORMUJ
Zawsze zostawiaj wiadomość o tym, gdzie się wybierasz i kiedy planujesz wrócić. Informuj zarówno bliskie Ci osoby, jak i recepcję w pensjonacie czy schronisku. Bez takiej prostej informacji, organizacja ewentualnej pomocy dla Ciebie znacznie się opóźni lub w ogóle nie będzie mieć miejsca. No bo skąd ktoś będzie miał wiedzieć, że trzeba Cię szukać.
SKUP SIĘ
Dzielenie się na bieżąco wrażeniami z towarzyszami wędrówki jest jak najbardziej na miejscu, niemniej jednak, gdy przychodzi moment, by przejść przez teren bardziej eksponowany, należy wzmóc czujność. Zamiast więc mielić językiem na prawo i lewo, skup się na każdym swoim kroku i patrz dokładnie, gdzie stawiasz stopy.
NIE PAKUJ SIĘ POZA SZLAK
Jeśli nie posiadasz odpowiedniego doświadczenia i rozeznania w terenie, a w górach ostatnio byłeś na klasowej wycieczce w podstawówce, nie pakuj się poza znakowane ścieżki. Wyznaczonych szlaków jest naprawdę dostatek i nawet nie trzeba się mocno gimnastykować, by znaleźć takie bez dzikich tłumów.
LICZ NA SIEBIE
Umiesz liczyć, licz na siebie. Również w górach. Nie zakładaj, że ktoś Ci pomoże (choć powinien - ale ludzie są różni), nie zakładaj, że będziesz mieć zasięg w telefonie i od razu będziesz mógł zadzwonić po pomoc. Nie zakładaj też, że pomoc nadejdzie natychmiast, bo nawet jeśli Twoja sytuacja będzie się kwalifikowała pod akcję ratunkową z użyciem helikoptera, to ten będzie mógł do Ciebie wylecieć tylko przy określonych warunkach pogodowych. Musisz być więc przygotowany na ewentualność przeczekania i w tym czasie zapewnienia sobie prowiantu, ciepła, etc. To właśnie dlatego pakuje się do plecaka te różne, dla niektórych dziwne rzeczy.
SZANUJ OTOCZENIE
Ja wiem, że czujesz się jak pan i władcza wczechświata, ale górski szlak to nie miejsce na kręcenie dzikiej biby. Nie drzyj więc kopary, nie ładuj się misiowi do gawry, nie płosz kopytnych, nie łam roślin. Zostawiaj ślady, a nie śmieci, zbieraj wspomnienia, a nie trofea w postaci chociażby zerwanych roślinek.
Powyższe to nic wielkiego, a mimo wszystko w dalszym ciągu wiele osób zapomina o tych podstawowych rzeczach, które znacząco mogą wpływać na nasze bezpieczeństwo. Co byście dorzucili do tej listy?
Temat był i jest wałkowany na okrągło, a mimo wszystko wraca jak bumerang, ponieważ są wśród nas jednostki wyjątkowo oporne na wiedzę i...
